Objawy depresji. SOS dla bliskich

Objawy depresji wydają się naciągane? Wokół tyle się o tym mówi, że przestajesz wierzyć w ten problem? To błąd. Zauważając zmiany w osobowości, możesz pomóc bliskiej osobie albo samej sobie.

Żyjemy w czasach, kiedy wszystko dzieje się szybko. Może nawet za szybko. Życie w ciągłym biegu. Stres. Praca na kilka etatów. Albo brak pracy. Wysokie wymagania społeczne. To wszystko sprawia, że mogą się u nas pojawić pewne objawy depresji. Są one o tyle trudne do rozpoznania, że zrzuca się je na karb zmęczenia, złych humorów, niezadowolenia itd.

Objawy depresji u bliskich osób

Ważne jest, aby wiedzieć, że depresja staje się powoli chorobą cywilizacyjną. Tak jak kiedyś stawała się nią cukrzyca czy nadciśnienie. Dziwne porównanie? Ale prawdziwe, niestety. Obecne czasy sprawiają, że jesteśmy – wszyscy – bardziej podatni na zmęczenie, stres itd. A to prowadzi do typowych oznak, jakimi są objawy depresji.

Co ciekawe, mimo że może ona dotknąć każdego, to kobiety są bardziej podatne. Obserwuj, aby nie przeoczyć. Ale nie przesadzaj i nie doszukuj się problemu, jeśli go nie ma.

Objawy depresji są bardzo złożone. Uwagę powinny zwrócić takie zmiany w zachowaniu:

• przygnębienie,
• apatia, 
• problem z odczuwaniem radości,
• zmniejszenie napędu do działania na co dzień i mniejsza aktywność,
• bezsenność lub nadmierna senność,
• nieuzasadniony lęk,
• zmniejszenie zainteresowań,
• utrata wagi,
• trudności z koncentracją,
• częste bóle różnych części ciała,
• nietypowe zachowania, np. niechęć do spotkań towarzyskich.

Podobno depresja to po prostu niezdolność do budowania przyszłości. Dlatego takie objawy mogą się nasilać z dnia na dzień i powodować, że chora osoba nie ma nawet ochoty wstać rano z łóżka i wziąć się do pracy.

Objawy depresji poporodowej

Ostatnio częstym tematem jest depresja poporodowa. Mówi się o tym coraz więcej nie dlatego, że przypadków zachorowań jest więcej, ale dlatego że brakuje świadomości. Chodzi o takie objawy depresji jak np. obniżenie nastroju u kobiety, która urodziła dziecko. Nawet jeśli przed porodem cieszyła się z nowej sytuacji, nagle może się okazać, że boi się obowiązków, uważa, że sobie nie poradzi itd. Może też bać się o zdrowie swojego dziecka, mimo że nie ma ku temu przesłanek. Wielką rolę ma wtedy mąż, rodzice i teściowie. Ale myślę, że jeszcze większą rolę ma sama kobieta.

Jeśli jesteś w ciąży, poinformuj najbliższe Ci osoby, o tym, czym jest depresja poporodowa. Nie strasz i nie wysuwaj gróźb pod ich adresem (Jeśli mi nie pomożesz przy dziecku, na pewno wpadnę w depresję, Twoja matka uważa, że lepiej zadba o wnuka, doprowadzi mnie do depresji itd.). Czysto informacyjnie poproś o wysłuchanie. I zrozumienie. Mają prawo o tym nie wiedzieć.

Depresja poporodowa jest o tyle trudna, że może wpłynąć na relację matki i dziecka. Dlatego konieczne jest okazanie wsparcia, aby rozwój dziecka był prawidłowy. I oczywiście, aby życie matki mogło płynąć normalnie. Pamiętaj też, że baby blues, czyli chwilowe obniżenie nastroju matki po porodzie, to jeszcze nie jest depresja poporodowa.

Jak pomóc w depresji?

Życie z osobą chorą na depresję nie jest łatwe. Ale trzeba próbować i wspólnymi siłami wyciągnąć ją na powierzchnię. Przede wszystkim:

• namówić do terapii,
• wspólnie chodzić do lekarza,
• sprawdzać, czy bierze leki, (zgodnie z zaleceniami lekarza)
• motywować i mówić o wyzdrowieniu,
• zapewniać, że jest bardzo potrzebna,
• nie używać słów typu weź się w garść, bo działają negatywnie.

Depresję ocenia się negatywnie, dopóki ten problem nie zaczyna dotyczyć kogoś nam bliskiego. Albo nas samych. Dlatego nie oceniaj. Nie pomożesz, oceniając. Wesprzyj bliską osobę przez bycie z nią i próby zrozumienia. To dla niej najistotniejsze.