Dwie ciekawostki psychologiczne, o których nie wiedziałaś

Ciekawostki psychologiczne to pewnego rodzaju obrazy mówiące o tym, jak pracuje nasz mózg, jacy jesteśmy my sami i jak reagujemy w konkretnych sytuacjach. Niewiele z nas zdaje sobie sprawę z tego, jakie fakty drzemią w naszych organizmach. A kiedy już je poznajemy, okazuje się, że są niezwykle interesujące.

Czego nie wiesz o człowieku? Jakie ciekawostki psychologiczne na zawsze zmienią Twoje patrzenie na innych? Poniżej dwa przykłady interesujących kwestii – ciekawostek ze świata psychologii.

Ciekawostki psychologiczne – chęć na niejadalne

Apetyt na jedzenie niejadalnych rzeczy nazywa się Zespołem Pica. Co ciekawe, osoba cierpiąca na to schorzenie doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że danej rzeczy nie można zjeść, mimo to zjada ją.

Apetyt na niejadalne występuje najczęściej u kobiet w ciąży i małych dzieci. Często mówi się, że ochota na jedzenia żwiru, ziemi czy kamieni to objaw niedoboru jakiejś witaminy lub składnika odżywczego. W przypadku kobiet w ciąży zespół Pica spowodowany jest prawdopodobnie nasileniem się zmysłu powonienia i potrzebą łączenia nietypowych smaków. W przypadku dzieci z kolei chodzi o potrzebę poznawania nowych smaków, a jednocześnie poznawania nowych przedmiotów, często poprzez jedzenie ich.  

Specjaliści twierdzą, że główną przyczyną występowania tego zaburzenia jest wcześniejsza restrykcyjna dieta prowadząca do niedożywienia organizmu i braku żelaza w odpowiedniej ilości. Mówi się też o przyczynach somatycznych i organicznych. Zespół Pica może być spowodowany także stresem.

Rodzaje zespołu Pica:

• Autokanibalizm – jedzenie paznokci lub innych części ciała,
• Koniofagia – jedzenie kurzu,
• Geofagia – jedzenie ziemi,
• Trichofagia – jedzenie włosów
• Ksylofagia – jedzenie drewna,
• Hialofagia – jedzenie szkła.

Ciekawostki psychologiczne – syndrom sztokholmski

Jeśli oglądałeś serial „Dom z papieru”, to na pewno przypominasz sobie, co to za schorzenie. Osoba, która znajduje się pod czyjąś presją, jest uwięziona, porwana, staje się uzależniona od swego oprawcy. Z obawy przed śmiercią, zaczyna pomagać sprawcy.

Co ciekawe, syndrom sztokholmski pojawia się nie tylko u ludzi przeżywających takie traumatyczne zdarzenia jak porwania, ale także w związkach miłosnych. Kobieta maltretowana przez swego męża nie przyznaje się o tym nikomu właśnie z powodu strachu.

Syndrom pojawia się, kiedy ofiara zaczyna sobie zdawać sprawę, że jej przeżycie jest uzależnione od współpracy z oprawcą. W wyniku tego zaczyna darzyć go pozytywnymi uczuciami, a to rodzi między nimi specyficzną relację. Ofierze wydaje się, że tylko zgoda na przemoc może utrzymać w ryzach związek, dlatego akceptuje zachowania drugiej strony.

Nazwa pochodzi od wydarzenia, które miało miejsce w 1973 r. w Sztokholmie. Dwóch porywaczy napadło na bank i uwięziło kilku zakładników. Kiedy po sześciu dniach udało się ich uwolnić, nie chcieli oni współpracować z policją, twierdząc, że to właśnie policja odpowiada za to wydarzenie. Jedna z zakładniczek zaręczyła się nawet z porywaczem.

Wspomniane ciekawostki psychologiczne są poparte badaniami.